Filip Smaldone urodził się w Neapolu dnia 27 lipca 1848 roku, jako  pierwszy się z siedmiorga dzieci  Antoniego i Marii Concetta De Luca. Jego dzieciństwo przypadło na trudny okres niepokojów polityczno – społecznych we Włoszech.

Od najmłodszych lat, a następnie jako młody ksiądz, Filip głęboko oddychał atmosferą „kaplic wieczornych” otwieranych przez św. Alfonsa Maria de Liguoriego, gdzie nauczył się dzielić biedę, nędzę i wykluczenie dzieci i ludzi opuszczonych przez społeczeństwo a zwłaszcza głuchoniemych, którzy w tym czasie byli bez odpowiednich form pomocy.

Po wielu przeszkodach przyjął święcenia kapłańskie 23 września 1871r. Następnie rozpoczął trudną pracę wśród ubogich. Podczas epidemii dżumy z wielkim zaangażowaniem opiekował się chorymi. Zarażony tą chorobą został cudownie uzdrowiony przez wstawiennictwo Matki Bożej Pompejańskiej, do której żywił specjalne nabożeństwo.

Oprócz swojej posługi duszpasterskiej na parafii nadal kontynuował pionierską pracę w edukacji głuchoniemych. Jednak spotykał coraz więcej przeszkód i przeciwności, co doprowadziło go do zniechęcenia. Postanowił wyjechać na misje do Chin. Do przełamania wewnętrznego kryzysu i zmiany zdania przyczynił się jego spowiednik. Przekonał go, że prawdziwą misją Filipa jest pomoc osobom niesłyszącym we Włoszech.

29 stycznia 1876r. zamieszkał w Domu Miłosierdzia Głuchych w Neapolu, założonym przez ks. Lorenzo Apicella. Stopniowo stawał się „ekspertem” w dziedzinie pracy z człowiekiem niesłyszącym. W 1880 roku został delegowany na Międzynarodowy Kongres Nauczycieli Głuchych w Mediolanie.

W 1882 roku został mianowany kierownikiem duchowym Instytutu mężczyzn i kobiet w Molfretta. Ale jego kulturalno-pedagogiczne przygotowanie, doświadczenie a przede wszystkim wewnętrzne światło i ogień, które paliły jego serce, pozwoliły mu zrozumieć potrzebę wspierania osób niesłyszących przez wykwalifikowanych ludzi, kochających, autentycznych świadków w odniesieniu do misji wśród głuchych.

25 marca 1885r. założył instytut edukacji dzieci głuchoniemych w Lecce. Ze względu na ogromną potrzebę, ks. Smaldone wkrótce rozszerzył swoją działalność na m.in. pracę z dziećmi niewidomymi, sierotami i opuszczonymi. Jego życiowym mottem było zdanie: „Nie można uczyć jeśli nie kochasz.” Miłość uczynił fundamentem każdego edukacyjnego przedsięwzięcia.

Ks. Filip Smaldone w ostatnich latach życia zmagał się z wieloma schorzeniami, a zwłaszcza z cukrzycą oraz chorobami serca. Zmarł 04 czerwca 1923r. w wieku 75 lat, otoczony miłością swoich przyjaciół, naśladowców i tych, którym zawsze służył. Po jego śmierci liczba łask i cudów upraszanych przez jego wstawiennictwo, doprowadziły do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Papież Jan Paweł II dnia 12 maja 1996r. ogłosił don Filippo Smaldone błogosławionym, a Benedykt XVI kanonizował go 15 października 2006r.